حذف یارانه ها؛
شورش خونین در بندر عباس

بنا به اخبار دریافتی، امروز یکشنبه 28 آذر ماه با اجرای طرح حذف سوبسیدها و گرانی بنزین و گازوئیل اولین شورش و اعتراض خونین به این سیاست ضد کارگری رقم خورد. امروز در بندرعباس در دو مسیر حاجی آباد به کرمان و مسیر شیراز، هزاران کامیون راهها را بستند. این اقدام به علت گرانی گازوئیل و بنزین هست. چون قیمت هر لیتر گازوئیل از شانزده تومان به صد و پنجاه تومان و قیمت هر لیتر بنزین کارتی از صد تومان برای تاکسی ها، با سهمیه ماهی سیصد لیتر و شخصی برای صد لیتر، به چهارصد تومان رسیده و قیمت بنزین بدون کارت و نامحدود به هفتصد تومان رسیده است.

این وضعیت که از ساعت نه صبح شروع شده با اعتراض رانندگان کامیون و درگیری با نیروی انتظامی منجر شد. نیروهای سرکوبگر رژیم که از امروز سراسر ایران و بویژه تهران را به پادگان نظامی تبدیل کرده اند، به تیر اندازی به طرف رانندگان معترضین مبادرت کردند و رانندگان با سنگ و هر امکانی که داشتند به مقابله برمیخیزند. بنا به گزارش دیگری که صحت دقیق آن هنوز برای ما روشن نیست، تیراندازی نیروهای سرکوبگر به معترضین دهها کشته و زخمی برجای گذاشته است. بنا به خبر، درگیری تا ساعت دریافت گزارش یعنی 7 عصر بوقت ایران ادامه داشته و مردم معترض در محل به نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی تعرض کرده اند. 

همینطور همراه با اجرای سیاست حذف سوبسیدها دولت اعلام کرده که یارانه ها از بانک ها قابل دریافت است. از صبح امروز در تمام شهرها بانکها بشدت شلوغ شده و صفهای طولانی تا ساعات آخر کار اداری وجود داشته است. طوری که کارمندان در موارد زیادی اعلام کردند پول بانک تمام شده است. فحش و داد و بیداد مشتریان و فضای روانی شدید نگرانی و ناامنی جامعه را فرا گرفته است.

دولت اسلامی برای خوراندن طرح ریاضت اقتصادی، همانطور که قبلا اعلام کرده بودند، ناچار شده است دست به قرق نظامی و تهاجم سبعانه بزند. این یک کودتای واقعی علیه مردم و بویژه کارگران و اقشار زحمتکش است که قرار است با سرکوب و گلوله و خون ریختن جیب گشاد سرمایه داران را پرتر کند. جمهوری اسلامی بالاخره دست به اجرای این طرح زد اما اینکه بتواند آنرا به فرجام برساند جای تردید جدی وجود دارد. کشتار خونین بندرعباس گواهی است. آیا مردم کارگر و زحمتکش را در سراسر ایران را بویژه با برداشتن سوبسید نان و دیگر اقلام گلوله باران خواهد کرد؟ آیا اگر دست به این اقدام بزنند هنوز میتوانند سر پا بمانند؟  

مرگ بر جمهوری اسلامی !
آزادی٬ برابری٬ حکومت کارگری !
زنده باد جمهوری سوسیالیستی !

حزب اتحاد کمونیسم کارگری
28 آذر 1389 – 19 دسامبر 2010