کارگران شرکت سرو مشرق زمین
دستمزدهای پرداخت نشده!

بنا به خبر دريافتى٬ بیش از  50 نفر از کارگران شرکت پیمانکاری سرو مشرق زمین 2 ماه است علیرغم پیگیری و اعتراضات تاکنونی شان ریالی از دستمزدهای معوق مرداد و شهریور ماه را دریافت نکرده اند. این در حالیست که این کارگران زحمتکش که عمدتا از شهروندان افغانستانی هستند برای نان شب و خورد و خوراک روزانه شان بسختی تحت فشار و در مضیقه میباشند.

یکی از کارگران معترض میگفت: ما همه شهروندان افغانستانی هستیم. با تحمل هزار بدبختی و مشکلات تن به مهاجرت داده ایم. ما از دست جهنم نیروهای جنایتکار طالبان و لشکرکشی نیروها و سربازان وحشی خارجی و آمریکائی فرار کرده ایم. به امید یافتن لقمه ای نان برای خانواده هایمان به ایران آمده ایم و در چنگ حکومت ایران اسیر شده ایم. باور کنید همین جمهوری اسلامی هیچ کم و کسری از طالبان و آمریکا نداره. دستمزدهایمان را نمیدهند که هیچ اصلا ما در این جامعه بعنوان انسان از هیچ حق و حقوقی برخوردار نیستیم. "سیار" مدیر شرکت سرو مشرق زمین با همه ما قرارداد بسته، چه قراردادی؟ به هر کدام از ما یک ورق سفید داده و از ما اثر انگشت گرفته. نه دستمزد، نه ساعت کار، نه شرایط کار و نه نوع کار و نه مدت زمان قرارداد و ... هیچی معلوم نیست. سیار هر کار و جنایتی که دلش بخواهد با ما میکند. ما بطور شبانه روزی برایش کار میکنیم. هیچوقت نشده دستمزدهای ما را به اندازه و بموقع پرداخت کند. هر گاه که برای دستمزدها و برخی خواسته هایمان اعتراض و پیگیری کنیم٬ سیار با تهدید به اخراج میگه شما کارگرها خیلی ناسپاس اید! شما باید خدا را شکر کنید که استخدامتان کرده ام! اگه من و شرکت من نباشه شماها حتی در خیابان هم جایی ندارید چون ماموران نیروی انتظامی شما را میگیرند و دیپورت میکنند.

شرکت پیمانکاری سرو مشرق زمین با بیش از 50 نفر کارگر قراردادی سفید امضا با اثر انگشت! در ازای دستمزدها و همه شرایط کاری نامعلوم و مبهم ارائه دهنده خدمات شهری و طرف قرارداد شهرداری منطقه 5 غرب تهران میباشد. کارگران زحمتکش و مهاجر افغانستانی این شرکت به برکت سایه شوم حکومت اسلامی از ابتدایی ترین حقوق انسانی و شهروندی محرومند. محل زندگی و استراحت و خواب و خورد و خوراک کارگران عمدتا در یک چهار دیواری و اتاقکهایی در جنب دستشویی های عمومی در پارکهاست. ادارات و مراکز حکومت جهل و جنایت اسلامی از ارائه هرگونه خدماتی به شهروندان افغانستانی طفره میروند. بانکها از افتتاح یک حساب پس انداز ساده امتناع و در مدارس از ثبت نام فرزندانشان خود داری مینمایند. مزید بر همه این مشکلات هر از چند گاه ارازل و اوباش و لمپنهای نیروی انتظامی با ضرب و شتم و بازداشت این انسانهای زحمتکش٬ با تهدید به دیپورت و اخراج از ایران٬ اندک پولهائی را که این کارگران با رنج و خون برای ارسال به افغانستان و خانواده هایشان پس انداز نموده اند را دزدیده و بالا میکشند.

مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی٬ برابری٬ حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!

حزب اتحاد کمونیسم کارگری
١٩ مهر ١٣٨٩ – ١١ اکتبر ٢٠١٠